پس از فشار مجامع بین المللی در تعیین تکلیف وضعیت مالکیت باشگاههای حاضر در مسابقات آسیایی ؛ سرانجام سهام باشگاه استقلال به هولدینگ خلیج فارس واگذار شد.
فارغ از توجه به این واقعیت حاکم بر فضای مدیریتی کشور که متاسفانه هیچگونه اعتقادی به تخصص گرایی درانتخاب مدیران در بخشهای مختلف وجود ندارد اما موضوع پذیرش مالکیت باشگاه استقلال توسط هولدینگ خلیج فارس موضوع قابل توجهی می باشد.
اداره یک باشگاه ورزشی آن هم از جنس استقلال با برخورداری از تعداد زیادی هوادار و یک دنیا حواشی در موضوعات مختلف، که هیچگونه سنخیتی با دغدغه های یک بنگاه اقتصادی در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی ندارد؛ جالب توجه است.
هولدینگ خلیج فارس به عنوان یک گروه اقتصادی متشکل از تعداد زیادی از شرکتهای فعال در حوزه صنعت کشور، مالکیت و مدیریت باشگاهی را تقبل نموده که لااقل در کوتاه مدت امیدی به سودآوری و ارزش افزایی از آن برای این مجموعه اقتصادی وجود ندارد.
این هولدینگ برای تامین هزینه های سرسام آور این تیم ورزشی مجبور است شرکتهای تابعه خود را تحت فشار قرار دهد تا هرکدام بصورت دوره ای بخشی از هزینه های این باشگاه را تامین نمایند بدون آنکه این هزینه هیچگونه تاثیری در برندینگ یا اثربخشی فروش آنها داشته باشد. البته نقش این اسپانسری در برندینگ برخی مدیران هولدینگ خلیج فارس مقوله دیگری است.
شایسته است مدیران هولدینگ خلیج فارس به عنوان امانتدار سهامداران شرکتهای زیرمجموعه خود هرچه سریعتر عطای باشگاهداری را به لقای آن بخشیده تا بتوانند تمرکز کافی بر فعالیتهای اقتصادی خود داشته باشند.